سیاره ی عطارد

سیاره ی عطارد

عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است که فاصله آن تا خورشید نصف فاصله زمین تا خورشید است؛ به این ترتیب وقتی که عطارد به نزدیکترین فاصله خود از خورشید می رسد، خورشید برای یک ناظر فرضی روی عطارد،2 برابر بزرگتر از اندازه ای است که ما در روی زمین، خورشید را می بینیم.

درهر حال چون فاصله ی عطارد تا خورشید اندک است، نور خورشید باعث می شود که مشاهده آن مشاهده ی ان در آسمان زمین، به دشواری انجام گیرد.

دامنه ی نوسان دما روی سیاره ی عطارد زیاد است.در زیر نور شدید خورشید،خیلی خیلی داغ، یعنی دمایی برابر420 درجه سانتی گراد دارد، اما در شب سرما به 180 درجه سانتی گراد زیر-0- میرسد! در سطح عطارد هیچ گونه جوی وجود ندارد که هوا را نگه دارد یا سیاره را از تغییر ناگهانی دما حفظ کند، زندگی در این سیاره عملا غیرممکن است!

چون عطارد خیلی به خورشید نزدیک است، باید با سرعت خیلی زیادی در مدار خورشید بچرخد تا نیروی گریز از مرکز ناشی از این حرکت سریع تر بتواند نیروی جاذبه ی خورشید را خنثی کند و به عطارد به سوی خورشید جذب نشود. به همین جهت عطارد را سیاره بادپای منظومه ی شمسی نامیده اند.

آیا میدانید؟

اگریک قوطی کنسرو لوبیا را روی سطح عطارد بگذارید، قوطی منفجر می شود و خرده ریزه های قوطی هم ذوب می شوند. لوبیاها هم در اثر گرمای شدید خاکستر می شوند! اگر یک قوطی کنسرو به این صورت درآید تصور کنید چه بر سر شما خواهد آمد!

یک دور چرخش عطارد در مدار خورشید، یعنی یک سال عطاردی، حدود 3ماه زمینی است. در حالی که یک بار چرخش به دور خودش، حدود 2 ماه زمینی طول می کشد؛ به این ترتیب هر روز عطارد 6 ماه زمینی است.

هیچ کس نمی دانست که سیاره ی عطارد به چه شکل است تا این که سفینه ی بدون سرنشین مارینر-10 در سال 1973 از کنار ان گذشت و عکس هایی از سطح عطارد برداشت. این عکس ها نشان داد که سطح عطارد از دهانه و کوه ها پوشیده شده است.

 عکس عطارد