پیدایش منظومه شمسی

پیدایش منظومه شمسی

در مورد شکل گیری منظومه شمسی نظریه های مختلفی ارائه شده است.در این جا به برخی از این نظریه ها اشاره میکنیم.

نظریه برخورد: ستاره ها نسبت به هم ثابت نیستند گرچه حرکت آنها از دید ما محسوس نسیت. در عالم اولیه که شعاع آن کوچکتر بود،احتمال برخورد اجرام آسمانی بیشتربوده است.در نظریه ی برخورد، خورشید از نزدیکی ستاره ای عبور کرده است. در اثر گرانش خورشید مقداری جرم از ستاره جدا شده و به طرف آن کشیده شده است.این جرم به دلیل داشتن سرعت اولیه به دور خورشید به گردش درآمده است. با تراکم این جرم به مرور زمان سیارات شکل گرفته اند.

با توجه به حرکت خورشید و ستاره ها(حتی در 5/4 میلیارد سال پیش یعنی زمان شکل گیری سیارات) و فاصله ی بسیار زیاد ستاره ها از خورشید، احتمال برخورد خورشید و ستاره ای دیگربسیار کم است. در صفحه ی کهکشان،جایی که خورشید در آن واقع است،فاصله ی متوسط ستاره ها از هم 000،000،000،000،40 متر است! همچنین با توجه به به بررسی مواد تشکیل دهنده ی سیارات و خورشید آنها بسیار به هم شبیه اند. با اشتراکات زیاد میان مواد آنها، به نظر نمیرسد که سیارات در گذشته متعلق به ستاره ی دیگری بوده باشند.

نظریه ی گرفتار شدن تصادفی: طبق این نظریه، سیاره ها اجرام سرگردانی در کهکشان بوده اند که به طور تصادفی در مسیرشان گرفتار گرانش خورشید شده اند.

با توجه به اینکه همه ی سیاره های منظومه شمسی تقریبا در یک صفحه قرار دارند و همچنین اگر از شمال زمین به منظومه شمسی نگاه کنیم همه سیاره ها در یک جهت و پادساعتگرد به دور خورشید میگردند، این نظریه نمیتواند درست باشد! چون احتمال اینکه به طور تصادفی مدار همه ی سیاره ها در یک صفحه و جهت دوران آنها یکسان باشد بسیار ناچیز و نزدیک به صفر است.

نظریه ابر(سحابی)اولیه: طبق این نظریه خورشید و سیارات از ابر اولیه ای تشکیل شده اند که عمده ی جرم آن را هیدروژن تشکیل می داده است. این ابر دوران اولیه داشته و در اثر گرانش مواد تشکیل دهنده ی آن متراکم شده و این تراکم سبب افزایش دمای ابر شده است. در بخش مرکزی که جرم عمده ی توده ی گازدر آن متمرکز بوده افزایش دما به حدی بوده که واکنش های هسته ای آغاز و خورشید متولد شده است و با آغاز این واکنش هسته ای دمای بقیه ی مواد که به توده ی مرکزی نپیوسته اند بیشتر میشوند. با افزایش دما سرعت متوسط مولکول های گاز بیشتر شده است، مولکول های سبک شتاب بیشتری گرفته اند، و مواد با جرم کمتر یعنی هیدروژن است و مواد سنگین تر سیارات داخلی را تشکیل داده اند. درباره شکل گیری سیاره های داخلی هم نظریه های مختلفی وجود دارد. ممکن است سیارات مستقیما از متراکم شدن مواد اولیه شکل گرفته اند و سپس با برخورد این اجرام کوچکتر با هم و به هم پیوستن آنها سیارات شکل گرفته باشند.

نظریه ی ابر یا سحابی اولیه، بیش از نظریه های دیگر با شواهدی که اکنون در منظومه شمسی می بینیم مطابقت دارد. کشف سیاره های فرا خورشیدی که در مراحل اولیه ی تکوین قرار دارند، اختر شناسان را در بررسی نظریه های مختلف نحوه ی شکل گیری سیارت یاری میکند.